Boronski’s kunstvideo, ‘Plato’s Dessert’, manoeuvreert subtiel door de precaire dans tussen onze geformuleerde realiteiten en de schaduwen die door media en reclame worden geworpen, het omhult ons in een reflectie van 3,45 minuten over de omvang van onze authentieke ervaringen versus door de media opgelegde verhalen. Met behulp van onder meer stop-motion- en papiersnijtechnieken vergelijkt Boronski Plato’s grotbewoners met de moderne samenleving, waarbij hij oerschaduwen uitwisselt met de glanzende allure van een tv-scherm en paradijsjes belooft die zijn gemaakt van ijsdromen en nep-sereniteit. Maar terwijl de inwoners deze beloften najagen, worden ze slechts geconfronteerd met het schril contrast van desillusie, en trekken ze zich uiteindelijk terug naar hun oorspronkelijke grenzen. Boronski verweeft dit verhaal op sierlijke wijze met een impliciet commentaar op onze gevoeligheid om door de media en advertenties te worden ‘ingelijst’ of, duidelijk gezegd, gehersenspoeld. Met de terugkerende blootstelling aan bepaalde verhalen zijn onze waargenomen ‘ontsnappingen’ en ‘werkelijkheden’ autonoom gebeeldhouwd of vakkundig gevormd door externe entiteiten? De video is een visuele ondervraging die kijkers dwingt de lagen van hun realiteit te ontleden: het authentieke, het opgelegde en de illusies die als waarheid zijn verhuld. Het doet meer dan alleen maar vertellen; het zet aan tot introspectie over onze bereidwillige onderwerping of weerstand tegen de doordringende verhalen die onze verlangens, ambities en, fundamenteel, onze realiteit proberen vorm te geven. Door de lens van ‘Plato’s Woestijn’ worden we ertoe gebracht de schaduwen op onze muren in twijfel te trekken en wie het licht controleert dat ze werpt.