Jezelf blijven verwonderen is een belangrijk thema in het werk van Willem Boronski. Ooit begon hij met het schilderen van stillevens, omdat hij dacht dat het kunstenaarschap betekende dat je een zo goed mogelijke weergave van de werkelijkheid moest creëren. In de loop van de tijd maakte zijn werk een duidelijke ontwikkeling door en kwam hij erachter dat kunst voor hem een hele andere waarde had. Juist níet de werkelijkheid zo precies mogelijk nabootsen, maar een eigen werkelijkheid voor de toeschouwer weergeven met zijn kunst.

Op dit moment is in de Kunsthal te Rotterdam de tentoonstelling Hyperrealisme Sculptuur te zien. Bij deze tentoonstelling is het de kunst om de geëxposeerde werken te onderscheiden van ‘echte’ mensen. Dit gaat zelfs zo ver dat een hyperrealistisch beeld van een ‘bezoeker’ meerdere keren als daadwerkelijke bezoeker werd opgevat door andere bezoekers. Totdat zij erachter kwamen dat dit meisje wel erg lang stil stond op dezelfde plaats. Het blijkt een beeld van Daniel Firman: Caroline.

De waarde die kunst voor Boronski heeft, is in een bepaald opzicht een hele andere dan zoals in het Hyperrealisme naar voren komt. Hij bootst in zijn werk juist niet de werkelijkheid na. Aan de andere kant betekent voor Boronski het creëren van een nieuwe werkelijkheid: een relatie tussen de kijker en het kunstwerk stimuleren. De kijker ontwikkelt emoties bij het zien van een werk en deze emoties zijn continu in beweging. Op deze manier blijft een kijker zichzelf ook verwonderen dankzij het kunstwerk en neemt hij niets klakkeloos aan.

Boronski stimuleert met zijn abstracte kunst nieuwe manieren van kijken. Hij ziet dit als tegenhanger van het ‘hokjesdenken’ en zonder meer iets aannemen. De boodschap die uit zijn werk spreekt is: laat alle vooroordelen en verstandelijke overwegingen los en blijf altijd jezelf verwonderen.