Volgens Plato’s allegorie van de grot kunnen we leven in een wereld der mensen waarbinnen ruimte en tijd dient te worden gelijkgesteld aan het leven in een grot. Het licht van het vuur dat de schaduwen veroorzaakt en de echo’s van de stemmen van de mensen aan de andere kant van de muur, kunnen als de tijdelijke varianten van de entiteiten – de blauwdrukken – worden gezien. Voor Boronski staat dit gelijk aan de dagelijks stroom nieuwsbeelden en andere geluiden uit de media en sociale media. Deze beelden en geluiden creëren een schijnwerkelijkheid waar we met elkaar in verkeren.

De pijn en moeite die de gevangenen moeten doen om zich van hun ketenen te bevrijden staan symbool voor het voor langdurig nadenken over het Goede. Hier komt veel discipline bij kijken, aangezien de verleiding moet worden weerstaan om zich over te geven aan de aardse lusten. Voor Boronski staat de moeite die de gevangenen doen symbool voor de moed en discipline om je eigen pad te kiezen, een proces waarbij je een onafhankelijke mind en weer een nieuwe werkelijkheid creëert.

En dat is waar het volgens Boronski om draait; het creëren van je eigen werkelijkheid! En niet die van onze dagelijkse cultuur waarin we ons laten leiden door dominantie en beelden en geluiden die ons bereiken via sociale media. Ook hier staat het proces centraal; de zoektocht naar onze eigen werkelijkheid die je ook in de werken van Boronski ziet terugkomen. Op de vraag wat die eigen werkelijkheid dan is, krijg je van Boronski geen antwoord. Het is immers de bedoeling dat je die werkelijkheid zelf gaat zoeken en uiteindelijk ook zult vinden. Zijn werk biedt daarvoor hoogstens de nodige inspiratie.