Een schilderij is voor Boronski als de natuur een levend organisme dat zichzelf organiseert, zich van binnen uit herschept en relaties aangaat tot de omgeving. Het is een voordurende dans waarbij materiaal, kunstenaars en de kijker gemeenschappelijke belangen partners zijn. Het is niet een kwestie van of of maar en en. De en en vind plaats in interactie met elkaar. Dit opheffen van grenzen is iets wat ook de natuur kenmerkt. Er bestaan geen grenzen in de natuur alles heeft met  elkaar te maken en staat niet los van een groter geheel.

Je ziet ook dat met de beschikbare materialen en technieken die Boronski gebruikt. Van traditionele olie verf tot laatste digitale technieken door die te combineren om tot een uit eindelijk werk te komen ontstaan er weer nieuwe  creatieve werken.

In een van zijn meest recente werken “Gather for the feast” zie je dat terug. Boronski heeft zelf kwasten waarmee hij het schilderij maakte in het werk achtergelaten.  Om te onderstrepen dat alles  is met elkaar verbonden, gelijk de natuur.

Gelukkig begint samenwerking ipv destructieve concurrentie begint ook steeds meer aan kracht begint te winnen  in de samenleving. De globalisering nodigt de mensheid uit naar een nieuwe en hoger niveau van integratie. Waarbij plaatselijke armoede armoede voor het hele systeem betekent