Willem Boronski is geïnspireerd door Franciscus van Assisi, de heilige die met dieren kon praten. Toen Boronski een reis maakte naar Assisi in Umbrië, maakte dit diepe indruk op hem.

Franciscus van Assisi, zoon van een rijke koopman, leefde van 1181 tot 1226. Toen hij in 1202 krijgsgevangene werd bij een veldslag tussen Assisi en Perugia, werd hij ernstig ziek. Uiteindelijk kwam hij vrij en herstelde van zijn ziekte, maar de ontberingen die hij had doorstaan, hadden hem wezenlijk veranderd. Franciscus keerde zijn luxe leven de rug toe en trok zich als een kluizenaar terug in de natuur. Hij wijdde zich volledig aan melaatsen en armen. Hij leefde in totale armoede, maar deelde alles dat hij had. Toen volgelingen zich bij hem aansloten, was dit het begin van de kloosterorde van de Franciscanen en Minderbroeders. Franciscus van Assisi hield ongelofelijk veel van de natuur. Hij zag de natuur als de perfecte weergave van de manier waarop God zich wil tonen aan de mens. De natuur draagt de mens en houdt hem in leven. Franciscus praatte met dieren en preekte tot hen. Zijn diepgaande liefde voor organismen bleek uit alles dat hij deed, zo raapte hij wormen op van de weg, zodat ze niet vertrapt konden worden. Bomen mochten nooit worden omgehakt en als dat toch gebeurde, vond hij dat er een stronk moest overblijven, zodat de boom opnieuw kon ontspringen.

Het is niet verwonderlijk dat Willem Boronski geïnspireerd is door Franciscus van Assisi. Voor Boronski is de natuur ook van grote waarde. Boronski maakt een vergelijking tussen de natuur en kunst. Een kunstwerk ziet hij als iets dat leeft en
zichzelf steeds verder ontwikkelt. In deze ontwikkeling heeft alles met elkaar te maken en gebeurt niets zonder reden, precies zoals processen in de natuur nooit zonder reden plaatsvinden. Boronski werkt met veel verschillende technieken, niet alleen traditionele, maar ook allerlei moderne. Op deze manier blijft hij zichzelf continu vernieuwen. Tevens combineert hij deze technieken met elkaar, wat voor verrassende resultaten zorgt. Alles in het proces dat tot een kunstwerk leidt, is met elkaar verbonden en draagt bij aan het eindproduct. Er zijn geen grenzen waar je je als kunstenaar door moet laten tegenhouden. Het maken van kunst kan volgens Boronski worden gezien als een organisch proces.

De waarde die de natuur voor Boronski heeft, blijkt ook uit de onderwerpen in zijn werk. Recentelijk maakte hij een serie werken die hij baseerde op ‘La Vecchia Quercia’. Deze ‘oude eik’ staat centraal in een serie expressieve werken die tot stand kwamen met veel verschillende technieken, waaronder ook digitale. In gloeiende, warme zomerkleuren, maar ook in dorre, grijze tinten komt het verhaal van deze boom tot leven.

Voor Franciscus van Assisi mochten bomen nooit worden omgehakt. Willem Boronski legt met zijn kunst een oude eik vast en maakt deze op die manier onsterfelijk